Vervolgjes

Vrijdag 21 december. Kerstboodschap.

Het is een gedoe om de arts te pakken te krijgen want we zitten al in een kerstdiner, maar uiteindelijk komt het verlossende telefoontje van de Daniel dat er inderdaad geen chemo nodig is. En bedankt maar weer voor de afgelopen week! Volgende week gaan we op vakantie en sluiten we dit veelbewogen jaar af.

Vrijdag 14 december. Paniek.

We zijn weer in de Daniel den Hoed voor het genetisch onderzoek. Het loopt wederom uren uit, wat een bedrijf. Dan hebben we het gesprek, vragenlijst, zelfs de grootte van m'n hoofd wordt gemeten. We nemen de stamboom door die voor mij nog een verrassing had opgeleverd. Formulieren met handtekeningen van de familie voor opvragen van doktersonderzoeken en operatieverslagen. Dan bloed prikken en dan wachten op het gesprek met de internist, die ons moet gaan uitleggen wat de mogelijke consequenties zijn als m'n DNA inderdaad uitwijst dat ik een gen voor borstkanker heb. Als we eindelijk aan de beurt zijn lijkt de vrouw niet echt te weten waarom we er zijn en ze neemt een complete anamnese af en doet lichamelijk onderzoek. Het gaat helemaal niet over het genetisch onderzoek. Als ze hoort dat ik geen chemo heb gehad gaat ze helemaal in de stress. We leggen uit dat we zelf ook een aantal keer hebben gevraagd of ik geen chemo hoefde maar dat het echt niet nodig was. Volgens haar is er een grote fout gemaakt en ze gaat het opnemen met haar collega's. Wel lastig dat ze hier weggaat maar over een week horen we meer. Verward, boos en bang gaan we de komende week in. Het zal toch niet waar zijn!?

Woensdag 12 december. Echt klaar!

Eindelijk de laatste fysio. Ben nu echt klaar met alles.

Woensdag 5 december. Sinterklaas - die goede man.

M'n laatste sinterklaaskadootje is een gedicht en een hele mooie ring. We gaan trouwen!

Dinsdag 27 nov. Eerste controle.

De eerste controle bij dr. Vrijland. Ben niet echt supernerveus maar ben er wel al zo'n 2 weken mee bezig dat we moeten. Ze voelt aan het litteken en alles is goed. Opgelucht voor de volgende 3 maanden.

Vrijdag 16 nov. Naar de sauna met 1 borst.

Voor de eerste keer weer naar de sauna. Heb vanaf het begin geroepen dat ik gewoon weer naar de sauna zou gaan, voelde vorige week toch wat zenuwen, maar nu ben ik weer kalm. Ik probeer m'n ogen en oren te sluiten voor reacties, terwijl ik tegelijkertijd ook oplet, maar merk geen rare reacties.

Woensdag 10 okt. Modeshow.

Er is een dag over borstkanker in het ziekenhuis met informatiestalletjes en een modeshow. We gaan 's middags toch maar even heen. Heel emotioneel om die vrouwen in lingerie en badgoed over de catwalk te zien stappen, moet huilen terwijl ik niet goed weet waarom. Ook veel stalletjes met pruiken en hoedjes. Voel me bijna schuldig dat ik er zo "makkelijk" vanaf ben gekomen. Veel folders mee naar huis, o.a. over oedeem en zenuwpijn, waar ik nog steeds last van heb.

Zondag 7 okt. Duiken!

Voor het eerst weer duiken! De jongens dragen m'n set het water in. Verder gaat het uitstekend en heerlijk om weer in het water te kunnen zijn.

Donderdag 27 sept. Welkom terug.

Voor het eerst weer aan het werk. Het valt samen met m'n 40ste verjaardag en er zijn veel collega's en taart en een speech. Fijn.

Vrijdag 21 sept. O wat een activiteiten.

Ik heb nog steeds 3x per week fysio maar vanavond ga ik voor het eerst weer zwemmen, heerlijk. Ook wordt er dit weekend weer geskate en gaan we fietsen op de Veluwe. Het voelt echt alsof ik m'n leven weer terug heb al ben ik nog slapjes en snel moe.

Woensdag 19 sept.

Weer bij de bedrijfsarts, we spreken af dat ik weer voor een aantal halve dagen ga beginnen en het over 3 maanden weer opbouw naar fulltime. Moet te doen zijn lijkt me. Hij haalt me mentaal nog wel even onderuit, dit is heel zwaar, ik ben te positief, dat kan niet, ik moet het niet verdringen etc. Ik weet alles van het proces van slecht nieuws -ontkenning-kwaad-acceptatie etc, en ik voel goed diep van binnen, volgens mij zit ik echt niet in ontkenning en ik ben boos dat iemand die mij niet begrijpt zijn beperkende gedachten aan mij wil opleggen.

Maandag 10 sept.: Weer een borst?

M'n eerste werkzaamheden weer zijn m'n cursus in Cambridge. Het is wel snel om weer te beginnen maar als ik deze cursus mis kan ik het hele cursusjaar overnieuw doen en daar heb ik te hard voor gewerkt. Al snel bel ik Bas dat het niet goed gaat: ik heb weer een borst, alleen op de verkeerde plek, een beetje achter m'n oksel richting m'n rug. Bas checkt met het ziekenhuis en het blijkt normaal te zijn, het is oedeem, als je te snel te veel doet. Rustiger aan is het devies. Het is lastig want het is pijnlijk en m'n bh snijdt er dwars doorheen. Hopelijk verdwijnt het snel.