Uitbehandeld?

maandag 5 november

Bas gaat nog wel naar zijn werk en overlegt daar telefonisch met de huisarts. Deze heeft intussen de uitslag van het kweekje van vorige week. Omdat hier niets in gevonden is vertrouwt de huisarts het niet en verwijst ons na overleg met het SFG naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis. Bas laat op z'n werk de boel de boel en rijdt direct naar huis om mij op te halen. In het SFG wordt na enkele onderzoeken besloten mij op te nemen. M'n buik is keihard van het vocht; dit zal eerst afgetapt moeten worden.

zondag 4 november

Ik weet niet goed meer hoe ik moet gaan liggen, zitten of staan. Alles doet zeer. Bas heeft het niet meer en zegt voor het eerst bang te zijn. We besluiten morgen contact op te nemen met de huisarts. Door mijn gedraai liggen we allebei de hele nacht wakker. 

zaterdag 3 november

Ik heb intussen enorme last van rugpijn en m'n buik doet ook zeer. Bas wil in de middag langs z'n moeder en wil graag dat ik mee ga. Ik kies er liever voor om thuis te blijven, want ik voel me niet echt lekker. Toch gaan we 's avonds samen met vrienden nog gezellig uit eten bij Koriander in Rotterdam Zuid. Ik kies voor twee voorgerechtjes, omdat m'n buik geen plaats heeft voor een hoofdgerecht. Wanneer iedereen z'n nagerecht opeet weet ik bijna niet meer hoe ik moet zitten op de houten stoel. Ik ben daarom blij als ik uiteindelijk in m'n bed lig. Lekker slapen lukt echter niet. 

vrijdag 2 november

Omdat het nu toch gelukt is om voor volgende week een afspraak te maken met Dr Zuetenhorst in het SFG moet er bloed afgenomen worden. Ik ben hardstikke druk, want moet ook nog voor een Reiki-behandeling naar Oud Beijerland en heb met mijn favoriete nichtje Nienke afgesproken in haar nieuwe huisje in Amsterdam. Het bloed prikken is een drama, want m'n portacath wil niet lopen. Met veel pijn en moeite lukt het wat bloed af te nemen, maar terwijl ik intussen gezellig bij m'n nichtje zit wordt Bas op z'n werk gebeld, dat ik maandag terug moet komen; te weinig bloed voor alle testen! 

donderdag 1 november

In de avond naar Qi gong les. Maria besluit na de warming up om er een healing avond van te maken. Ik mag op de massagetafel gaan liggen en ontvang van Maria, Rob en Bas een heerlijke dosis helende Qi; genieten dus.

dinsdag 28 oktober

Na een flinke diaree aanval gister vandaag toch maar even langs de huisarts. Kreeg (nog) geen antibiotica mee maar wel een plastic flesje om in te poepen - dat wordt mikken dus. Prompt hoef ik vandaag verder niet meer... Wel zei hij nog dan zul je wel flink moe zijn... Kijk daar heb ik dus wat aan. Tuurlijk ben ik moe van 2 weken diaree! Morgen weer bezoek van vriendinnetjes dus dan knapt de week toch weer aardig op, hoor momenteel vrijwel van niemand, saaie boel dus.

vrijdag 26 oktober: dipje

Ik ben eindelijk met het fotoboek begonnen en het wordt erg mooi. Ik ben nog steeds moe, en aan de diaree, en aan het kuchen, en een beetje down, ik heb gewoon nergens energie voor. After holiday dipje? Verder gezeur met het SFG, SFg zegt blijf maar in het Erasmus, Erasmus zegt ja dag ga maar terug naar SFG... blijkbaar valt er niet zo veel meer te verdienen aan een uitbehandelde patient?

dinsdag 23 oktober: lekker warm    

Wat een heerlijk warm weer en stom dat ik dat gister pas zo laat door had, maar goed Wammes huppelt al weer 2 dagen door de tuin - tegen zijn zin, hij wil naar binnen! Ben al weer bij mijn Chinees geweest en voor de Reiki, maar voel me nog steeds hopeloos slap, en ik doe helemaal niets, behalve dat ik vanochtend heb ingevallen bij de zhineng qigong in Bhodi en dat was heel leuk.

zondag 21 oktober: daar zijn we weer!

Tja en dan is de vakantie al weer voorbij. Wel heerlijk zo er even tussenuit, dan voel ik me bijna weer normaal, een stuk beter dan thuis, en is alle gedoe even ver weg. Hoewel dit toch wel een iets andere vakantie was dan normaal, ik was heel snel moe en heb dus 's middags veel geslapen en we zijn 's avonds belachelijk vroeg naar bed gegaan. Wel een beetje saai dus, arme Bas, maar is tie ook lekker uitgerust. Ik heb bijna niets gegeten de hele week (evengoed wordt mijn buik dikker :-( ) en was aan de diaree, ontwikkelde er nog een kuchje bij, verstuikte mijn enkel, duiken ging niet goed op iedere 2e duik... Evengoed hebben we alles gedaan wat we wilden doen dus wat dat betreft niets gemist! Toch maakte ik mij aardig zorgen dat het wel heel snel fout aan het gaan was, totdat Bas de laatste nacht ook aan de diaree ging en ik bedacht dat het ook gewoon een of andere bacterie zou kunnen zijn... Nu weer terug in de "normale" wereld.

woensdag 10 oktober

Een paar drukke dagen, ik ben weer wat opgeknapt maar zo'n week gekwakkel hakt er wel in want ik heb totaal geen conditie. Kortom, werk aan de winkel! Mmmm, daar heb ik niet zo veel zin in... Eerst maar eens lekker er tussenuit op vakantie morgen, het inpakken valt zoals altijd toch weer wat tegen natuurlijk...

zondag 7 oktober

Ik heb me de hele week al totaal niet lekker en zwak gevoeld en heb niet veel bewogen, wat de situatie dus erger maakt. Ik heb het de hele week al steenkoud en heb heel wat, zelfs een keer 2 x achter elkaar gedouched om het maar weer even warm te hebben. Blijkbaar is dat uitbehandeld gedoe niet in de koude kleren gaan zitten (of juist wel dus :-) ), of ik heb gewoon iets onder de leden. Ik heb alle ziekenhuis/kliniek gedoe maar even gelaten voor wat het was. Vandaag een hele dag qigong, lekker, ik begin enthousiast, te waarschijnlijk, want de rest van de dag ben ik weer ongelofelijk moe en zelfs de qigong kan dat deze keer niet oplossen. De laatste oefening kan ik zelfs niet meer meedoen, tranen stromen over mijn gezicht, gaat het nu al niet meer? We eindigen met een lekkere healingsessie en dan thuis maar lekker uitrusten. 

dinsdag 2 okt.: experimentjes

Vroeg in de ochtend naar de Daniel den Hoed, er staan vrolijke stoeltjes, maar ondanks dat we nummer 2 zijn al meteen 20 minuten te laat, sommige dingen zijn hier duidelijk niet veranderd. Er is zo maar een studie specifiek voor mijn type borstkanker, dat is niet gek. Maar het is wel fase 1 (net van de dierproeven af), er staat zwart op wit dat ik niet mag verwachten dat het me iets oplevert... verder is het wel berezwaar, o.a. 2 tumorbiopten (au), huidbiopten, in de 1e 4 weken 2x3 dagen ziekenhuisopname plus 8 dagen in het ziekenhuis voor alle onderzoeken en bloedafnames. Vooral de levertumorbiopten schrikken me af en het feit dat ik bijna non-stop in het ziekenhuis moet zijn voor bloedafnames.  Wel steek ik weer iets op, mijn type kanker (lobulaire borstkanker) heeft te maken met het Wnt proces en vandaar dit medicijn. Dit is voor mij nieuw, waarom heb ik dit niet eerder gehoord? Internet leert mij later meer. De biologische communicatie in ons lichaam wordt op cellulair niveau gereguleerd door eiwitten die signalen aan elkaar doorgeven. Heeft mijn Chinese arts in ieder geval gelijk dat er iets mis is in de communicatie bij de levercellen. Er zijn 2 genen die eiwitten maken die een rol spelen in het Wnt-proces. Wnt-1 is het gen dat een rol speelt bij borstkanker bij muizen. Dus toch genetisch? Waarom wil niemand nou gewoon uitzoeken wat er mis is met mij ipv maar wat willekeurig met chemicalien rond te strooien? Wnt-eiwitten sturen de celdeling, de groei en de specialisatie van cellen tijdens de embryonale ontwikkeling en in het volwassen stadium. Mutaties in Wnt-signalering leiden tot ongecontroleerde celdeling en kanker o.a. door een teveel aan beta-catenine. Ik heb al snel gevonden wat zorgt voor mindering van deze stof, zijn veel van de voedingsmiddelen/supplementen die ik al gebruik. Ik check ook nog met Keulen, ik mag op afspraak komen, maar vind op internet nog maar waarschuwingen dat het kwakzalvers zijn met niet eens echte apparatuur... Wat is wijsheid? Ga nog maar wat qigong oefeningen doen...

maandag 1 okt.: ik wil zon!

Ben dit weer helemaal zat en het heeft ook ernstig effect op mijn buitenwandelingetjes, zwak natuurlijk maar tja. Ik ben op zoek naar op korte termijn vakantie, ben toch huiverig voor als het opeens slechter wordt, terwijl ik natuurlijk gewoon beter ga worden toch? :-), maar er is zo veel keus... duiken of rondreizen of allebei, kort of lang, kortom luxeproblemen.

zaterdag 29 sept.

Weer een Academ dagje. Weer opstellingen, is wel veel van hetzelfde. Maar steek er altijd wel weer wat van op. Heb nog steeds heel veel energie en voel me goed.
 

vrijdag 28 sept.: uitje

Lekker mee uitgenomen voor de lunch, supergezellig, dan ook nog plantjes gehad die we 's middags meteen gaan planten. Zoals ik al zei, wat heb ik toch een supermensen om mij heen.

donderdag 27 sept.: ik ben een gezegend mens

Na deze al heel leuke week met kaartjes en mailtjes en bezoekjes, krijg ik ook bij de qigong nog kadootjes en een gelukszakje. Ben ontzettend gelukkig met alle lieve mensen om mij heen en de goede energie die ik van iedereen krijg toegestuurd.

woensdag 26 sept.: actie

Eerst een heerlijke Reiki behandeling. Wonderbaarlijk daarna een tijd weer van mijn pijntjes af. Daarna maar weer eens het internet in geklommen op zoek naar behandelmogelijkheden met dendritische celtherapie. In Keulen kun je daarmee behandeld worden, maar het schijnt geen echte kliniek te zijn en het hoofd, dr Gorter, is zeer omstreden. Toch waag ik er maar een mailtje aan. Per omgaande krijg ik het verzoek mijn medische gegevens op te sturen. Bloeduitslagen en scan vertrekken zo naar Duitsland.

dinsdag 25 sept.: 45

45 jaar geleden kwam ik ter wereld. Als je eens alles van te voren zou weten... Het wordt een gezellig dagje. Aangezien we niemand voor de avond verwachten, sluiten we de dag af in de sauna, heerlijk, lekker warm en lekker badderen. Prompt melden zich na onze reservering mensen voor vanavond - helaas andere keer dan maar! 

zondag 23 sept.: gehaald!

Zo, ik heb er de afgelopen weken soms een hard hoofd in gehad, maar ik heb het toch maar mooi gehaald: vandaag vieren we mijn 45ste verjaardag. De slingers hangen. Eigenlijk ben ik dinsdag pas jarig, maar dat gaat ook zeker lukken. Het is heel gezellig, niet te druk, kan met iedereen een praatje maken. En dat er nu nog maar heel veel verjaardagen mogen volgen....

zaterdag 22 sept.

Een superduik met alle mooie beestjes die er zijn en heel veel sepia's. Daarna de tuin weer even mooi gemaakt want morgen is het feest. Ik heb weer meer energie en voel me steeds beter. Om me heen is nog niet iedereen zo ver, er zijn mensen die me al half begraven hebben, kom op zeg, zolang ik zo goed ben en er zo goed uitzie (en dat zeg ik niet alleen :-) ) valt er niets te treuren, alleen maar heel veel energie te boosten om mij te steunen en die tumor te laten ophouden.

vrijdag 21 sept.

Ben nog steeds flink lamgeslagen, maar ga in de middag met mijn nichtje op stap in Gouda en van zo'n leuke middag knap ik weer helemaal op. Ben al weer aan het herstellen van de klap, en heb er eigenlijk meer en meer vertrouwen in dat ik het zelf met alle hulp wel kan redden.