Serie 3: Op naar de helft!

Dinsdag 13 maart: eerste keer ziekenhuis deze week

En zo zijn we dan al weer vroeg terug in het ziekenhuis want ik moet eerst nog bloedprikken. Check meteen even op de weegschaal en echt belachelijk maar al dat wandelen heeft geen effect gehad want ben weer zwaarder geworden! Dan een cappucino voordat het uur om is en we bij Zuetenhorst terecht kunnen. De bloeduitslagen zijn goed, witte bloedcellen nog steeds stabiel (niet omhoog helaas ondanks de rustweek), dus de komende kuur gaat door en niet meer onder voorbehoud, dat is lekker! De laatste helft nu aftellen dus. Wat betreft mijn gewicht, geen excuses, het is gewoon een kwestie van minder eten en meer bewegen (was ik toch mee bezig?), wat betreft mijn ogen die zo hard achteruit gaan, dat kan door de chemo komen dus geen dure nieuwe bril kopen is het devies! Helaas is het niet zulk lekker weer als gister dus vandaag niet in het zonnetje zitten en achter het raam genoten van de eenden die op het dak aan het klimmen waren op zoek naar een nestplaats. 's Avonds eindelijk Bas zijn afscheidsfeestje van zijn vorige baan, een etentje en ik mag mee. Niet goed voor mijn gewicht en niet voor mijn gemoedsrust want aan tafel zit iemand met een niet zo lekker kind thuis en iemand die verkouden is geweest... wel lekker en gezellig. Bij thuiskomt goed nieuws want mijn door de KPN al een week geblokkeerde e-mail blijkt het weer te doen, zelfs nog voordat mijn Tweet is opgepikt!

Maandag 12 maart: huis toe    

Helaas ons vakantieweekend is voorbij, we moeten al vroeg het huisje uit, gaan nog even langs het plantencentrum want het is hier enorm veel goedkoper, en met een auto vol plantjes verlaten we Arcen waar we heerlijk gewandeld, gegeten, gezwommen, gebadderd, gescrabbeld hebben. Thuis een behoorlijke tijd zoet met plantjes planten, hard werken voor Bas, terwijl Wammes voor het eerst aan de lijn in het zonnetje door de tuin huppelt. 's Avonds komt Rene klussen dus arme Bas kan door en eindelijk wordt dan de hal aangepakt. Doodmoe stort Bas 's avonds in bed, ik slaap ook nog steeds heel aardig.

Vrijdag 9 maart: we reizen verder

Vandaag eerst nog een keer het Heezer bos in voordat we op weg gaan naar Arcen. Daar komen we keurig op tijd aan. Het is een leuk ingericht huisje en we kijken uit over een vijver, zal zomers wel lekker druk zijn. Als we naar het winkeltje lopen zien we dat het zwembad helemaal leeg is. We overleggen even wat het risico is, maar onder het mom van er is geen ander mens en het water zit vol chloor tegen de bacterien wagen we het erop. Heerlijk om weer in het water te zijn! Wil toch niet al te veel risico lopen om ziek te worden dus houd mijn hoofd boven water, kortom zwem als een oud tuttig vrouwtje spatvrij met mijn blote kale hoofd schoolslag door het water. Toch enorm genoten. Daarna ontdekt dat de trampolines het doen als je er een euro ingooit en me nog even ontzettend moe gesprongen, was er na 1 minuut wel klaar mee, poe! Natuurlijk toch de volle 7 minuten volgehouden ondanks dat mijn rug het toch ook niet zo'n goed idee vond toen ik gekke dingen ging doen als zittend neerkomen en proberen op te staan. Kortom vandaag wel genoeg lichaamseweging gehad, tijd voor een heerlijk warm bad na het eten en slapen als een roosje.

Donderdag 8 maart: vakantie!

Het valt natuurlijk toch weer tegen eer we op weg zijn, maar dan is het heerlijk ons vakantieweekend! In Heeze worden we hartelijk ontvangen en blijken we in een huisje te zitten bij iemand die Bas van het werk kent, grappig dus. Dan gaan we lekker wandelen door het bos en naar de hei, het bos blijkt vrij klein te zijn maar voordeel is dat je niet echt kunt verdwalen. 's Avonds heerlijk gegeten, fijn dat dat eten tijdens deze chemo zo goed (te goed...) gaat.

Dinsdag 6 maart: lente

De zon schijnt dus ik besluit op de fiets naar les te gaan, heb ik meteen mijn lichaamsbeweging binnen. Oef maar wat valt dat tegen. Ik kom bijna niet vooruit en kom volledig uitgeteld aan. Ongemerkt ben ik dus toch wel mijn conditie kwijt geraakt. Maar met dit weer zal het veel makkelijker te zijn daar wat aan te doen en af en toe lekker te fietsen. Als ik thuiskom is het zo lekker dat ik, met konijn, even heerlijk (dat vind ik dan, Wammes heeft een iets andere mening) in het zonnetje kan zitten. De zon schijnt op mijn bolletje, de vogeltjes zijn op zoek naar nestplaatsen, de eenden zwemmen in de poel (zolang ze mij niet zien tenminste, suffe schuwe beesten); genieten.

Maandag 5 maart: naaldjes sessie 3

Stille dag na een gezellig druk weekend. Niet te druk hoewel ik toch wel compleet gesloopt was gisteravond. Vandaag de 3e acupunctuursessie, ziet er goed uit, mijn tong zou er beter uit zien. Ik ben weer instantaan relaxed terwijl de naaldjes staan en weer 2 met een brandend en bijzonder ruikend blokje. De hele ring staat vast maar tegen de file toch op tijd thuis om te koken voor de "werkers" - Rene komt nog steeds trouw iedere maandag helpen.

Vrijdag 2 maart: er is er 1 jarig

Bas is jarig dus dat wordt heel vroeg opstaan voor kadootjes en ontbijtje. Heel gezellig maar als hij naar zijn werk gaat ga ik snel terug naar bed. Ik blijf heel lang uitslapen in de hoop geen koorts te krijgen maar zo werkt dat dus helaas niet, die komt in de loop van de ochtend aardig doorzetten. Als Bas rond half 2 thuiskomt heb ik paarse wangen, staat op zich wel aardig natuurlijk zo'n kleurtje. Ik heb ook steken in mijn lever en dat baart me zorgen, dan zou dat ding weer aan het groeien zijn. Ik besluit maar dat het de chemo van gister is die de boel aan het afbreken is wat ik voel. Er komen vanmiddag en vanavond een paar mensen, het is rustig maar heel gezellig want we kunnen met iedereen lekker bijpraten. Ik geniet nog steeds van mijn vakantiegevoel. Als iedereen weg is duiken we nog in de kookboeken omdat we morgen een etentje geven, en zo wordt het eigenlijk te laat en duiken we zeer vermoeid in bed na een fijne dag. Ook weer gelukt!

Donderdag 1 maart: chemo 3.3

We zijn vroeg in het ziekenhuis want er was nauwelijks file, het is voorjaarsvakantie. De bloeduitslagen zijn er redelijk snel en weer goed genoeg! Mijn witte bloedcelletjes hebben goed stand gehouden en zijn maar iets gedaald tov vorige week maar nog steeds boven de 1. Heerlijk want dan kan ons weekendje weg ook doorgaan volgende week. Ik maak melding van de pijn in mijn benen maar dat zou niet de zenuwpijn zijn die door de taxol wordt veroorzaakt, dus misschien toch een pees die lastig doet van het wandelen. Valt weer mee! Wat niet mevalt is dat er weer bijna 2 kilo's bij zijn, zoals eigenlijk iedere week. Het loopt echt de spuigaten uit en dat terwijl ik toch geminderd heb deze week. De verpleegster zegt dat het vocht zou kunnen zijn, dat is een mooi excuss maar zou betekenen dat er weer tumoractiviteit is. Ik houd het dan dus toch maar op weer een laagje vet :-(. De komende week niet snoepen gaat moeilijk worden met een verjaardagweekend in het vooruitzicht... De rest verloopt voorspoedig, thuis meteen naar bed om even een uur goed te slapen, dan een wandelingetje, soep maken voor morgen, soep vandaag alvast proeven :-) en dan naar Maria voor een heerlijk zhineng qigong avondje na wat voelt als een lange tijd - vorige week had ze afgezegd omdat ze verkouden was en dus link voor mij. Ik heb een enorm vakantiegevoel en gevoel van vrijheid, heerlijk, belangrijk dus om zo'n weekendje weg te hebben want doet me nu al zo veel plezier!

Woensdag 29 februari: op hete naalden

Mijn 2e afspraak bij Academ. Vorige keer zei Linda dat ze iets anders wilde proberen en ik heb daar nog steeds wat gemengde gevoelens over als ik opde heenweg ben, maar neem me voor er open in te gaan en misschien levert het inderdaad weer iets nieuws en een verdieping op. Maar als ik er eenmaal ben beslist ze toch voor een 2e acupunctuursessie. Het wordt er een om van binnen warmer te worden (met brandende blokjes op 2 naalden) en om de milt te helpen, dus hopelijk ook mijn immuunsysteem. Zoals gewoonlijk word ik onmiddellijk veel rustiger en kan weer dieper ademen, merk nu pas dat ik me wel weer eens op goed ademen kan focussen, is een beetje weggezakt blijkbaar. Heerlijk ontspannen ga ik weer naar buiten. Besluit meteen maar even boodschappen mee te nemen maar de winkel is vol met moeders met kleine kinderen, niet zo slim als je probeert ziektekiemen te ontwijken! Zo snel mogelijk ben ik de winkel uit en hoop maar zonder wat te hebben opgelopen. 

Maandag 27 februari

Een lekker weekend achter de rug, met mooi weer lekker wat gewandeld, al merk ik wel dat de conditie wat minder wordt. Ook heb ik 's avonds inbed last van pijn in mijn benen en vraag me af of dit het effect van de taxol is, die er ombekend staat zenuwen te kunnen beschadigen. Zo ga ik van heel optimistisch over de afgelopen uitslag naar weer wat minder positief gestemd. Ook ben ik in mijn hoofd best al weer bezig met of het gaat lukken komende woensdag, lastig!

Vrijdag 24 februari

M'n gebruikelijke koortsdagje, zet tegen eind van de ochtend aardig door, en ik voel me echt gesloopt. Gelukkig gaat Bas in zijn lunchpauze naar het postkantoor en hoef ik er niet uit. In de middag rustig de studeerkamer schoonmaken van schuur- en verfstof, spulletjes weer goed zetten en wat is het mooi geworden!

Donderdag 23 februari: wonderbaarlijk

Het is gelukt! De witte bloedlichaampjes waren zelfs tegen de chemo in nog ietsje toegenomen van 1.1. naar 1.7! Kurkuma, vitamines, schilderen, mentaal? Wat dan ook, 2e chemo binnen, hopen dat het volgende week ook zo gaat! Helaas had de chocola ook deze week zijn werk gedaan, moet een van de weinige chemopatienten zijn die iedere week aankomt, het wordt echt tijd daarmee te stoppen. Ben wel nog steeds heel moe, of van het schilderen van de afgelopen dagen of van de chemo van vandaag. Bij thuiskomst valt het weer mee dus snel een wandelingetje na zo'n zit-ochtend en om de chemo te verwerken. Dan een dutje en verder houd ik me rustig met in de avond het schrijven van een fikse klachtenbrief naar het ons stalkende Caiway, terwijl Bas en Rene de laatste muren van de studeerkamer afmaken.

Woensdag 22 februari

Heel erg druk bezig geweest de afgelopen dagen met schilderen, studeerkamer komt deze week eindelijk af en ik kijk er naar uit. Ik ben heel moe, misschien wel te, maar ook heel blij en vrolijk dat het eindelijk af is en dat het er zo mooi uit ziet. Tenslotte zit ik er een groot deel van de dag. Ook al vast wat deuren van de slaapkamer gedaan... Morgen naar het ziekenhuis, ik ben zo benieuwd, ergens heb ik er wel een goed gevoel over maar er valt natuurlijk echt niets over te zeggen, het zou zo maar heel anders kunnen zijn.

Zondag 19 februari

Heerlijk relaxed en leuk weekend, zaterdag lekker leuke dingetjes gekregen en gekocht, voel me lekker met mijn nieuwe pruik, vandaag even weg en Bas kookt iets lekkers. Alleen niet gelopen, vond het snertweer, ik wil zomer! Merk wel dat ik wat aan mijn conditie moet gaan doen, ben best moe, maar kan ook de chemo zijn. Ben wel bezig met dat ik hoop dat het donderdag doorgaat, dat is toch wel erg, dat je een chemo wilt die je eigenlijk niet wilt...

Vrijdag 17 februari

Het gaat lekker vandaag, ik gloei wel maar geen erg hoge koorts vandaag. In de middag komt Nynke eindelijke weer eens oefenen na een lange periode met bacterietjes en ziektekiempjes en zo, we gaan heerlijk sway la qi doen en ze maakt foto's van me met m'n nieuwe pruik.

Donderdag 16 februari: chemo 3.1

Vroeg mogen komen betekent vroeg opstaan en dat valt niet mee! Om 8:15 zijn we in het ziekenhuis en de eerste, dus dat belooft een voorspoedige ochtend. Het loopt ook lekker want in het begin is het nog lekker rustig en voor de drukte zijn we weg. Wel hebben we duidelijkheid gekregen over de komende weken. Alles staat op "onder voorbehoud", volgende week als we komen eerst bloed prikken, uur wachten of het bloed goed is, zo nee dan een week naar huis, zo ja dan gaan ze de chemo pas maken... Ook de volgende afspraken, die op 13 u waren gezet, zijn daarom naar de vroege ochtend verhuisd, maar als het meezit worden dat dus wel lange ochtendjes. Maar duimen maar dat ik gewoon weer supersnel ook door de komende 3 weken kom met voldoende witte bloedlichaampjes en zonder complicaties. Als ik thuis kom val ik om van de slaap dus ga een uur naar bed en val meteen in slaap. Ik word precies na een uur keurig op tijd wakker door de telefoon. Het is de pruikendame en Bas sprekt meteen voor vanavond af. Dan lunch, dan een leuk rondje lopen wat ik echt belangrijk vind en wilde voor de chemodag, maar dan nog maar een uurtje slapen. Om 19 uur vertrekken we naar de pruikenwinkel, ik heb er niet zo'n supergevoel over na de vorige keer, heb geen idee of er iets zal zijn wat ik nog wel leuk vind, misschien is er gewoon wel niets wat ik leuk vind... Het valt echter mee, de eerste 2 vind ik best leuk, heb niet het wow-gevoel van vorig jaar maar weet er uiteindelijk 1 te kiezen waar ik het wel mee ga vinden. Toch een slag blond, maar maakt me niet al te bleek, komt vast goed van de zomer, we gaan het zien. Morgen Nynke maar wat fotootjes laten maken net als vorig jaar.