Chemo 6: de laatste!

Donderdag 26 mei: jippie!

Ietwat gespannen op weg naar het ziekenhuis. We hoeften niet zo heel lang te wachten, en hoorden al bij de deur dat er goed nieuws was. We mochten zelf op de foto's kijken, en jawel de levertumor is eindelijk afgenomen, van meer dan 8 cm naar ruim 5 cm. Dat is nog steeds erg groot maar eindelijk echt kleiner! Ook de vetschorttumoren zijn minder geworden. Het wordt nu hormoontherapie, ik heb echt de maximale dosis chemo gehad en dat is waarschijnlijk ook de verklaring voor de pijn, het is gewoon meer dan genoeg voor gezond weefsel. Ik krijg anastrozol (Arimidex) voorgeschreven, een aromataseremmer, dat is de enige mogelijkheid als er uitzaaiingen zijn en de behandeling palliatief is (normaal wordt begonnen met een anti-oestrogeen zoals Tamoxifen). De aromataseremmer is mogelijk omdat de chemo mijn eierstokken al heeft stil gelegd, zit dus inderdaad in de overgang, wist ik natuurlijk eigenlijk al, maar het blijft niet leuk! De klachten vallen wel mee voor zo'n supersonisch snelle overgang, vooral 's nachts veel zweetaanvallen en slecht slapen, maar dat wordt al weer wat beter. Maar neem vol goede moed in de auto op weg naar huis mijn eerste pilletje - voorlopig geen infusen meer en 6 weken rust voordat we weer naar het ziekenhuis moeten voor controle (bloed prikken). Een van de mooiste dingen was dat even luisteren naar mijn hart opleverde dat mijn hartje alles goed heeft doorstaan, dus mag wat deze arts betreft gewoon duiken! Sepia's, here we come! Wel balen dat het weer meteen roet in het eten gooit, maar gaat echt gebeuren (ook met niet de beste conditie ga ik me niet meer laten tegenhouden)! Thuis eerst mama gebeld en dan een update rondgestuurd met het feestnieuws :-), en een uitje geboekt om het te vieren vanavond.

Maandag 23 mei: nog maar eens een scan

Bloed prikken en daarna CT-scan, alles verloopt voorspoedig en ben rap weer thuis. Nu maar duimen voor een mooie uitslag. Maak me wel wat zorgen over het feit dat ik vaak buik- en maagpijn heb de laatste tijd, gaat niet de goede kant uit. Voel me ook wel schuldig dat ik veel te veel snoep, heb zelfs weer een laagje vet op buik en heupen! En ook beweeg ik te weinig. Tijd om er toch echt weer tegen aan te gaan.

Zaterdag 21 mei: nog een feestje

Verjaardagsfeestje in Vlaardingen, gezellig. Maar lang staan gaat dus niet en ik word toch ook wel snel moe, dat valt me wel tegen. Niettemin heerlijk genoten.

Vrijdag 20 mei: feestje

Meidenmiddag in BoZ, ik kan eindelijk eens heen. Gezellig, komen eind van de avond toch op het onderwerp borstkanker terecht (er is nog een bondgenoot aanwezig). Hoorde dat het Anthonie van Leeuwenhoek geen compleet okselkliertoilet meer doet, voortschrijdend inzicht blijkbaar, erg jammer dat ik ze wel kwijt ben! Het is gezellig en wordt lekker laat voor ik zelf weer naar huis rijd.

Woensdag 18 mei: nergens op te bouwen

En zo heb ik dan opeens een nacht liggen kronkelen van de pijn, zelfs de pijnstillers hielpen niet en heb uiteindelijk verder zittend de nacht doorgebracht. Vandaag is het dan toch vrijwel over, dus zo maar een aanval, ik gok dan maar dat het komt door het eten, heb het tenslotte een keer eerder gehad, maar even schrikken is het wel. En dat juist nadat ik een middag had zitten kijken voor mogelijkheden voor ons om er eens tussenuit te gaan!

Zondag 15 mei: conditietraining

De pijn is aan het zakken en dit weekend aardig in de tuin gerommeld, wat steentjes gemetseld en zelfs 2 stukken gras gemaaid. Ik heb gemerkt dat ik geen cent conditie heb, maar heb daar dit weekend dan een aardige aanzet aan gegeven om daar wat aan te doen, want de sepia's zijn in het land en als het even kan wil ik na de uitslag van de CT-scan mijn hoofd onder water steken in de Oosterschelde!

Donderdag 12 mei: blijf lekker lui

De "slijmvliespijn" is gezakt van keel naar maag naar buik, kan moeilijk lopen door die pijn. Ik slaap nog steeds veel en doe eigenlijk niets de hele dag. Gister de hele middag met mijn liefste nichtje lekker op het bankje in de zon gezeten en voor het eerst zelfs wat verbrand.

Dinsdag 10 mei: lekker lui

Ik slaap al 2 dagen een gat in de dag. Sinds gister heb ik weer getintel in de mond en het keelontsteking gevoel wat ik vorige keer ook had, komt dus toch van de chemo. Vandaag is de pijn wat gezakt naar mijn maag. Ik doe bijna niets, maar even rustig aan deze week met dat spul in mijn lijf.

Zondag 8 mei

Nog steeds gaat het heel aardig, niet al te misselijk, beetje voorzichtig met ademen en het middenrif, geen last van de injectie ik kan nog steeds staan en lopen! M'n mooie nieuwe jurk aan en langs mams, die helemaal blij is dat ik me zo goed voel, als ze er nu dan ook wat vertrouwen in krijgt... 's Avonds komt Jessica nog gezellig langs. Ik heb het de hele avond al koud maar zie er erg goed en gebruind uit dus ergens dit weekend is het transfusiebloed dan toch actief geworden! M'n lippen beginnen net als vorige keer te tintelen, hopelijk gaat het meevallen.  

Zaterdag 7 mei: zonder problemen!

Niet al te misselijk vanmorgen, alleen wat slap maar met de verplichte 8-uur pillen uit de chemobox en wat broodjes gaat dat heel goed. Vroeg eruit want we krijgen hulp met de tuin. Ik werk ook wat onkruid weg en stof van het gevelwerk, maar het valt niet mee en ik stort me maar op de couscous voor vanavond. Als Bas terugkomt duik ik even een uurtje bed in. Begin van de middag een kort fietstochtje naar het dorp, maar ik ben best moe. Dan wachten op de dame voor de Neulasta-injectie, en dan kan ik eindelijk weer even uitrusten. Door alle drukte vandaag niet eens mijn bloed actief voelen worden! Maar ik voel me nog steeds wonderbaarlijk goed, ben er blijkbaar echt helemaal aan gewend of er klaar mee!

Vrijdag 6 mei: "verwenarrangement"    

Na een hele week herrie van gehak aan gevel en dak ben ik niet echt superuitgerust, en na overleg met de werkmannen moeten we ook nog doorrijden. Om kwart voor tien zijn we op de afdeling, en daar blijkt dat ik vandaag een privekamer toegewezen heb gekregen! Het is zo druk dat de hele dagbehandeling en bijna alle lege bedden bezet zijn met chemoklantjes. Het blijkt later heel goed uit tekomen want dit wordt een lange dag. Daphne moet vanmiddag op voor haar toets chemo toedienen en ze is behoorlijk zenuwachtig. Maar tegen 11-en begint dan toch het eerste zakje in te lopen. Tussendoor blijft de vrijwilligster die weer goed voor mijn peertje had gezorgd nog even kletsen. We hebben het nog even over Zuetenhorst, dat ze kundig is maar zij hoort vaak dat vrouwen nog wel eens moeite met haar hebben en mannen niet zo zeer. Verder blader ik door wat blaadjes. Bas werkt zijn mail bij. Met op het eind 2 zakken bloed van elk anderhalf uur ipv 1 uur wordt het dan uiteindelijk kwart voor zeven pas als we het ziekenhuis weer uitlopen. En de spuit voor morgen dit keer niet vergeten. En dan twijfelde ik nog wel of ik eten moest nemen. Gelukkig had ook Bas nog wat te eten gekregen omdat er toch over was en anders moest hij weer naar beneden. Maar wel de gordijntjes dicht want eigenlijk mocht dat niet! Maar ik voel me goed genoeg om nog even de Lady's day bij Kennedy's in Vlaardingen mee te pakken en laat me weer van alles aanpraten om te passen en loop mede dankzij Bas met 2 supersetjes en blij de zaak uit.