Chemo 2: van ezel naar olifant.

Maandag 28 februari

Lekker weekendje, nog wat verkouden, wat slijmvliesjes, veel jeuk op mijn gezicht maar we gaan toch mooi op de volgende chemo af zonder tussentijds extra ziekenhuisbezoek! Wel wat nerveus over dat infuus-gedoe...

Donderdag 24 februari

Vandaag controle in het ziekenhuis, bloedprikken en uitslag bespreken, daar ben je dan zo weer ruim een ochtend zoet mee. Het bloedprikken viel mee, geen protest toen ik zei dat het in de voet moest, er werd zelfs meteen een ervaren collega bij gehaald, erg fijn want het viel niet mee omdat mijn voeten nog steeds dik zijn door het vocht. Maar toch gelukt. We zitten blijkbaar eindelijk weer in de positieve spiraal! Toen een uur wachten, heb me maar "bezondigd" aan een capucino. De arts was aardig uitgelopen maar het gesprek verliep stukken beter dan de vorige keer. Hierdoor toch maar niet overstappen naar Van Zaanen, zou ook niet kunnen want ons werd verteld, dat als we naar een andere arts willen overstappen, geen enkel probleem maar dan moeten we naar een ander ziekenhuis! Daar snap ik nou toch echt niets van. Maar het bloed was goed genoeg om de volgende chemo door te laten gaan, dat wordt komende woensdag. Lopen we eindelijk in het spoor! Omdat mijn bloedwaardes wel laag zijn, krijg ik dan eerst 2x een bloedtransfusie, en de dag erna weer de injectie voor de witte bloedlichaampjes. Dus alles wordt in stelling gebracht om een beetje een buffer op te bouwen. Daarna waren ze een aardig tijdje zoet met het inplannen van alle nieuwe afspraken (de chemo, de transfusie, een nieuwe scan, het volgende bloedprikken, volgende controle, medicijnen, lab nabellen omdat ze niet alles geanalyseerd hadden, etc etc). Bas was ondertussen al naar de apotheek gelopen (voor de chemobox, zalf voor ontstoken aderen, morfinepleisters, weer een zak vol!) omdat je daar zo ook heel wat uurtjes kunt doorbrengen, en toen ik daar aankwam ging hij maar vast de auto halen, maar al met al zijn we met het hele gebeuren 4 uur zoet geweest. Maar alles gaat de goede kant op op dus we zijn alleen maar blij. Nu moet de chemo natuurlijk wel aanslaan want veel merken we daar nog niet van... Hopen op een paar goede dagen voor deze volgende kuur. Ben nog steeds wat slap en nog steeds last van scheurtjes in mijn tong. Thuis ontdekte ik dat Bas woensdag jarig is, op de dag van de chemo! Niet te geloven ik leef nog half in januari. Snel aan de gang om een klein verrassingsfeestje te organiseren, niet te veel drukte maar dit kunnen we toch niet voorbij laten gaan, juist nu niet!

Woensdag 23 februari

Krijg een hele doos bijvoeding binnen (gister toch maar aangevraag in het ziekenhuis, word anders zo'n anorexia hoop botjes), allemaal verschillende merken. Nu maar hopen dat het een beetje aanzet!

Maandag 21 februari

De verkoudheid houden we onder controle, yes! We krijgen het echt in de smiezen dit chemogedoetje. Steek m'n neus niet naar buiten vandaag brrr wat is het koud. Dan maar op de crosstrainer volhouden. Ik bel naar apotheek en het ziekenhuis om toch maar de bijvoeding te bestellen die ik op het eind in het ziekenhuis had. Ik ben te veel afgevallen en slapen wordt echt een probleem door botjes en pijnlijke rug(spieren), terwijl zitten ook niet echt lekker is. Komende donderdag weer controle in het ziekenhuis, gaat lukken dit keer! 

Zaterdag 19 februari

O je ik word verkouden, help! Ik snotter en heb een zere keel en wil absoluut niet terug naar het ziekenhuis. M'n arm is nog steeds hard en pijnlijk van de infusen en vind het wel mooi zo. Dus hup aan de coldrex en warme kruiken, ook lekker.

Vrijdag 18 februari

Krijg vandaag 2x bezoek, gezellig, voel me weer mens, ben wel zwakker dan ik dacht want heb er tegenwoordig helemal geen probleem mee om tussendoor even het bed in te duiken, als ik dat niet doe is het 's avonds alsof ik de maraton heb gelopen. 

Woensdag 16 februari

Benen nog steeds dik, maar mond lijkt wat beter te worden! Het is een week na de chemo dus vind dat nu mijn mooie periode mag beginnen hoor. Neem zelfs voor het eerst sinds weken weer een broodje. Nu verder maar gewoon genieten vind ik, tot aan de volgende! Het is mooi weer, lekker rondje fietsen!

Dinsdag 15 februari

De benen zijn weer dik en die mond schiet ook niet op. Het is ongelofelijk hoeveel tijd ik kwijt ben met het hele ritueel van wat eten en drinken, spoelen, tanden, etc, tegen de tijd dat ik klaar ben kan ik eigenlijk weer opnieuw beginnen, ik vind het best lastig om zo de hele dag met eten en drinken en hygiene bezig te zijn. Het proefpakketje voor mijn mond komt binnen, het is een gel en lijkt wel wat verlichting te geven. Het is mooi weer dus ik loop zo maar een klein rondje, wel heel veel pijn in mijn heupen - ik ben blij als ik weer thuis ben. De darmen doen het sinds zaterdag niet geweldig meer, we gaan toch niet weer terug naar af he. 's Avonds dus ook nog maar even op de cross-trainer en samen wat Reiki doen.

Maandag 14 februari. Valentijn.

Wat een eigenaardige Valentijnsdag. Ik heb geen kadootje voor Bas kunnen kopen maar heb wel een hele mooie kaart voor hem diep vanuit het hart geschreven. Ik word al heel vroeg opgehaald door Vera, de files vallen toch mee en we zijn veel te vroeg in Prinsenbeek. Gelukkig kan het worden opgelost. Ik heb een mooie ervaring en ben aardig fit als ik daarna bij Nynke in de auto stap op weg naar huis. Mijn benen worden ook weer een beetje normaal dus alles gaat de goede kant op, behalve dan die slijmvliezen. Ik bel 's middags toch nog maar even met het ziekenhuis, aan die benen doen ze niets, voor de slijmvliezen zullen ze een proefpakketje opsturen. Ik loop een stukje naar de brievenbus en ga daarna lekker een dutje doen. De post brengt een mooie Valentijnskaart met tekening. Een jongetje dat mij niet eens kent heeft een positieve energie-tekening gemaakt om mee te nemen naar het ziekenhuis. Wat een mooi moment.

Zondag 13 februari. Olifant.

Ik voel me net een dikke dronken waggelende olifant, kan bijna niet bewegen met hele dikke stijve benen en voeten, ongelofelijk. Mijn mond is ook nog steeds giga in de problemen en eigenlijk alle slijmvliezen in mijn lichaam zijn pijnlijk en gezwollen. Ik ben een beetje bang dat de kaakontsteking weer gaat opspelen maar op zich is dit wel een chemo-bijwerking. Eind van de middag waggel ik met pijn en moeite toch een aardig stukje met Bas door het dorp.

Zaterdag 12 februari

Ik heb extreem last van mijn mond, mijn tong lijkt wel 10x groter dan normaal en brand in mijn mond, ik wordt er 's nachts wakker van, het lijkt wel een keelontsteking. Ook zijn mijn mooie slanke benen opeens veranderd in stijve dikke klompen vlees en vocht. Wel gaat het vandaag voor het eerst sinds weken meer dan geweldig met mijn darmen, wat een feest! En ongelofelijk, word ik ook nog ongesteld, wat een wonder dat mijn lichaam het gewoon zo keurig blijft doen ondanks alles, super - maar niet echt fijn weer bloed te verliezen in dit stadium. Ik ontdek dat ik maandag een afspraak heb voor een light journey in Prinsenbeek, ik kan nu niet meer rijden met die morfine en Bas zit klem met zijn werk. Een noodmail lukt, ik heb schatten van vriendinnen en ga maandag worden gehaald en gebracht. Ik ben zo dankbaar voor alle support om ons heen, wat is dat fijn. We rommelen een beetje in de tuin, he lekker ouderwets. Eind van de middag en 's avonds nog bezoek, een slopend maar lekker dagje.

Vrijdag 11 februari

Om kwart voor negen komt de prikdame met de injectie voor de witte bloedcellen, het valt enorm mee. Dan een nieuwe morfinepleister op en kijken of ik wat zachts naar binnen kan krijgen. Nynke komt langs en eind van de middag zien we ook voor het eerst de huisarts, die we opeens Teun mogen noemen, mmm is dat een goed teken?

Donderdag 10 februari. Dat gaat snel!

Vandaag wordt mama 80, wat jammer dat niet een feestelijker dag kan zijn en dat ik het feest zal missen. Snel maar overdoen onder beter omstandigheden! Ik ben behoorlijk misselijk vandaag en neem zelfs een extra pil uit de chemobox. De grote doktersvisite brengt een verrassing, ik heb geen extra koorts meer gekregen na de chemo en de antibiotica kan ook als pil en is bijna afgelopen volgens het oorspronkelijke schema, dus morgen mag ik naar huis! Als ik de dokter zeg, ja maar 's nachts gebeurt er hier toch niets en dan ga ik alleen maar op morgen liggen wachten, mag ik dan vanavond niet naar huis, zijn ze allemaal even stil, maar dan krijg ik toch OK! Weer naar huis en zo onverwacht! Het is nog even wachten na het eten want de zaalarts zou nog langskomen, 's middags al, om de scans en bloedwaarden te laten zien. Arme dr Hamer, haar dag loopt giga uit maar toch komt ze nog naar ons toe om alles rustig door te spreken, geweldig van haar, we krijgen de bloedwaarden mee, shit die zijn echt slecht! Maar dan zeggen we iedereen weer gedag, met een nieuwe tas vol medicijnen, hopelijk kom ik hier niet meer als patient terug!

Woensdag 9 februari. Dat deze maar voorspoediger mag verlopen!

's Morgens gaan ze een nieuw infuus prikken voor de chemo, de oude zit er te lang in. Tja dat wordt weer eens een ouderwets probleem, het gaat weer een paar keer goed mis, uiteindelijk is het weer Dorien die het goed lukt. Het is beredruk op de afdeling, iedereen rent zich de benen uit het lijf, hier wordt enorm hard gewerkt zeg de hele dag. Het duurt daardoor allemaal wel een stuk langer, maar dat geeft niet. Het is minder emotioneel dan de vorige keer, we zegenen de zakjes chemo nog steeds als goede vrienden die rechtstreeks naar de juiste plek moeten gaan. Bas blijft, ergens tussendoor nog maar een klisma, hij doet Reiki op mijn darmen, we zitten tegen elkaar aan met de ruggen, ik loop wat, het wordt een fijne dag, misschien gek genoeg.