Afsluiten maar dit jaar, toch?

woendag 21 december: terug naar af

Om 10 uur zijn we bij Zuetenhorst, en ze heeft geen goed nieuws, op de CT-scan is te zien dat de levertumor weer aan het groeien is, er is zelfs ook al wat vocht om de lever te zien. Nu verbaasd me dat niet zo veel, want dat had ik al gevoeld, het is vreemder dat aan de andere kant, waar ik ook wat voel, niets te zien is. Wat we echter totaal niet verwachten, is dat het bloed ook niet goed is, de tumorwaarden zijn zeer snel aan het toenemen. Daarvan zijn we even totaal uit het veld geslagen. Voor niets geoefend? Maar ik voel me veel beter dan 2 weken terug, het lijkt haast niet te kloppen. Ze wil me weer aan de chemo hebben, een andere, nu iedere week een half jaar lang met alleen iedere 4e week rust. In tranen sta ik aan de balie waar de eerste chemo voor volgende week wordt ingepland. Dan nog langs de oncologieverpleegkundige voor meer info, had toch al aardig wat weer verdrongen, o ja dat was ook zo... Goed dat ik klaar ben bij de tandarts krijg ik nu tenminste niet dat soort problemen als in januari. Tenslotte staan we weer in de apotheek om de chemopillendoos op te halen, nu een type 1 ipv type 3 dus dat moet inderdaad schelen, en de arts verwacht zelfs dat ik 3 weken met die ene doos zou kunnen doen. In de midag belt de oncologieverpleegkundig dat ze de chemo heeft kunnen verzetten, morgen is de eerste al. Blij dat ik niet nog een hele week hoef te wachten terwijl het blijkbaar zo hard groeit, maar dit is wel heel snel, en hopenlijk geen gevolgen voor het kerstfeest. Iedereen reageert vrij rustig / berustend maar ook wel met ongeloof en verrassing op het nieuws. Ik had de update al eerder geschreven maar goed die moest ik dus even drastisch herschrijven - jammer van die programmering die niet werkt. Balen dat we die duikvakantie dus niet hebben gepakt begin december, dankzij dat stomme werk van Bas dat ie nu toch kwijtraakt, we hadden toch beter moeten weten dan uitstellen in deze situatie, maar goed vanaf nu dus pakken wat we kunnen en niet wachten!

maandag 19 december: medisch dagje    

Goh ik ben vandaag aardig druk, eerst bloedprikken en een CT-scan, Bas rijdt achter me aan want de auto heeft al weer 2 dagen stilgestaan en alle lampjes branden weer en soepel loopt de motor niet -(. Als ik uit het ziekenhuis kom doet de auto het beter, dus de autoweg op en de motor warm laten worden, hij doet het weer gelukkig. In de middag naar de tandarts, heb er eindelijk een in de buurt gevonden en kon ook nog snel terecht. Erg aardige tandarts, en ze werkt mee om me snel te helpen, eigenlijk zitten ze vol maar morgen terug voor 2 beginnende gaatjes en mondhygieniste, dus voor woensdag ben ik helemaal klaar. Dan als ik terug ben Wammes opgepakt en weer naar de dierenarts, weer geholpen aan z'n tandjes, dat het nu maar wat langer mag helpen!

zondag 18 december: de eerste workshop

Eindelijk een workshop op de boerderij, en nog wel voor onszelf, Martin komt ons en Angela update cursus geven voor eerste hulp bij duikongevallen. Gezellig dagje, wel jammer het is prachtig weer en wij zitten binnen! 

zaterdag 17 december

's Morgens eerst eens naar de zonnebank omdat vitamine D ook goed is tegen kanker, goed excuus toch. De laatste keer dat ik een zonnebnak zag is meer dan een jaar geleden toen ik vlak voor de chemo ging omdat je tijdens chemo niet in de zon mag en dan wordt het zo'n zielig bleek ziek gedoe op gegeven moment. Daarna wat oefeningen, vind het zwieren dat we afgelopen donderdag hebben geleerd heerlijk dus dat dat vaak, en heb er nog steeds een lekker ontspannen gevoel van. 's Middags naar Rosmalen lekker bijkletsen en eten.

vrijdag 16 december: potjandoppie

Ik heb een afspraak bij Kirsten maar m'n auto wil niet starten. Dat ding krijgt steeds vaker startproblemen. Ik krijg 'm uiteindelijk aan de praat en rijdt stapvoets en hortend en stotend naar de garage. Daar is het druk dus dat wordt wachten en Kirsten afzeggen. Tenslotte valt het mee en rijd ik weg, als de auto lang stil staat loopt de olie uit de kleppen dus meer rijden met dat ding is het devies, maar ik kan toch niet rijden voor het rijden? Omdat ik toch moet rijden dan nog maar even naar Hilligersberg om kadootjes voor Irene te halen.

donderdag 15 december: hopen qi

We gaan voor de 2e keer naar Maria. Het wordt een heerlijke ontspannen avond, we zwieren met qi en dat bevalt me super, en doen een level 1.  

dinsdag 13 december: voor mezelf

Vandaag is er een begrafenis, maar ik zie het niet zitten op dit moment die emoties erbij. Eigenlijk vind ik wel dat ik er heen moet, maar ik weet ook dat het superdruk wordt en ik wat dat betreft niet gemist wordt, en dat mensen dan gaan vragen hoe het met mij is, allemaal gemengde gevoelens, maar uiteindelijk kies ik voor mezelf. Een fijne rustige dag en lekker oefenen. 

maandag 12 december

Heb Helen uit China aan de telefoon gehad, alle klanken nog eens goed samen geoefend, inclusief de nieuwe, voel me rustiger en vol vertrouwen. Pijn wordt ook minder! Karls advies was wel: meer oefenen nog dan in China! Dat lukt me echt niet! 's Avonds doen we samen level-1 en zitten, dat is fijn.

zondag 11 december: prioriteit

Duiken laten vallen, dat is niets voor mij, maar wel lekker geoefend en een heerlijk rustig weekend. Vertrouwen neemt toe.

vrijdag 9 december: heen en weer

Ik slaap erg slecht, dat is eigenlijk niets voor mij. Allebei schieten we continu heen en weer tussen vertrouwen en angst.

donderdag 8 december: zhineng qigong in Rotterdam

Het fotoboek bijgewerkt en veel geoefend, minder gesnoept, pilletjes naar binnen gewerkt, maar het aantal uren oefenen kan nog wel verder omhoog. 's Avonds eindelijk kijken bij een zhineng qigong groep in Rotterdam. Maria is getraind door Li, ook een discipel van master Pang, en blijkt heel hartelijk en met een volle lach. We zijn maar met 3 dus dat is lekker rustig. Krijg als feedback dat ik me wel erg vastbijt in veel oefenen, relax, alles is goed, je mag ontspannen, je hoeft niet zo te oefenen, als je het maar goed doet. De ontspanning neem ik mee, maar uit China komt het devies meer oefenen, dus daar houd ik me maar aan, maar wel rustiger. We doen maar 1x de level 1 dus dat schiet niet zo op, maar wel lekker intens, en wel lekker om het ook eens in het Nederlands te horen, ik praat nog steeds alles exact van Karl na zo zit het er in gebakken!

dinsdag 6 december: shit - ik wil een happy end van 2011!

Tja en dan is het dus toch weer niet goed. Twee van de drie tumormarkers zijn weer aan het stijgen, 1 echt significant. Balen balen. Dat wordt evt. weer een chemo, een andere als de laatste keer omdat ik nog te kort geleden de maximale dosis heb gehad van dat rode spul dat je hart aantast. Gaat m'n haar er toch niet weer af, het begint net wat te worden... Er moet binnen anderhalve week een CT-scan komen, maar de dokter heeft pas over ruim 2 weken tijd dus ik verplaats de CT-scan naar zo dicht mogelijk bij de afspraak. Des te meer tijd om heel veel te oefenen en te zorgen dat de tumorwaarden weer naar beneden zijn. Ze wil zo kort op deze niet nog een keer bloed prikken, maar in de middag bel ik dat ik wel de tumorwaarden opnieuw wil laten meten na deze 2 weken, gelijk met de CT-scan, en dat lukt, er wordt een formulier opgestuurd. Ik ben ook wel verdrietig, we zijn allebei aangeslagen, we wilden eigenlijk ook nog op vakantie. Maar we gaan er voor. Veel oefenen en geen suiker en koekjes meer, dus alle Sinterklaas snoepgoed opruimen. Als ik kijk of de kruidenthee die we drinken wel goed is, ontdek ik ook weer de artikelen over kruiden/specerijen tegen kanker. Dus dankzij internet en Bas ga ik ook aan de supplementen, vitamine D, kurkuma en kaneel nu maar even in extra hoge doses. China wordt gemaild voor extra qi. We krijgen telefonisch een nieuw geluidje erbij: he hua. We weten dat we wat kunnen doen, dus gaan.

Ik moet na het ziekenhuis ook nog naar de huisarts omdat mijn knie steeds meer pijn gaat doen, terwijl het net minder werd, en er zit een klikje in, dus we zijn bang voor de meniscus. Gelukkig valt het mee, rust is het devies, waarschijnlijk ben ik de afgelopen tijd meer gaan doen waardoor het weer gaat opspelen. Maar ik wil oefenen, echt balen die knie komt dus echt niet uit. 

maandag 5 december: dag Sinterklaasje

Een heerlijk Sinterklaasweekend achter de rug, mama en Mieke verrast, gefloat en gemasseerd, gedobbeld met Sint, gegeten bij een collega van Bas... en nu op naar morgen. Ik heb me best wel zorgen, is natuurlijk niet goed, maar ik weet ook wat ik voel... het beste vertrouwen maar.  

donderdag 1 december

Bloed prikken, ik geef mijn bloed een lichtje mee. Op naar de "dag des oordeels". 's Avonds nog wel gezellig eten, hoop oud-collega's, het gaat goed met me, ik zoek werk!

woensdag 30 november: konijnenpsychologie

Wammes blijft niet eten dus weer naar de dierenarts. Het zijn echt niet zijn tanden, voor de rest is ook alles goed, dus het moet tussen zijn oren zitten (en die zijn nogal groot bij een hangoor...). Niet te geloven toch. Dwangvoeding, jippie. Bij Wammes lukt alles net 1 keer, dan heeft hij het door en wordt het verder uitgespuugd. Beessie beessie toch.

dinsdag 29 november: oefenen?

De gemaakte Sint-fotokado's worden bezorgd en zijn redelijk naar zin, leuk! Bas heeft het gesprek met de baas van zijn baas, hij is toch zijn baan kwijt (na deze weken hoefde het ook eigenlijk niet meer), maar ze willen hem wel graag houden. Ze gaan voor hard, on-top-of veranderingsmanagement en niet voor inhoud en menselijkheid (menselijkheid is mijn vertaling, de rest is gezegd). Grappig toch dat ze de persoon met de enige regio die goed draait, alle targets haalt, en financieel op orde is, maar inderdaad niet keihard is, niet continu on-top-of iedereen zit, zoals zijzelf, kwijt willen? Interessant management he? Ze hebben echter wel 2 potentiele banen voor iemand met ervaring en technische inhoud. Nou, geen wereldreis dus, wel financiele zekerheid, in ieder geval is de druk er nu voorlopig af. Zo zie je weer, je nooit druk maken tot het werkelijk zo ver is, allemaal verspilde energie. Nynke komt op bezoek om te oefenen maar we hebben ook heel veel te kletsen en Romeo begint de gang af te breken ondanks het rondje tuin, dus uiteindelijk wordt het alleen de level-1. Ik werk eindelijk mijn blog eens bij, op de oude komt non-stop spam binnen en het werkt nog steeds niet goed, dus blij dat ik de hele boel heb verhuisd. Wammes is al weer gestopt met eten, we proberen positief te blijven maar het is niet makkelijk want feit is dat dit niet goed gaat, iedere week een operatie is niet haalbaar. Wel geef ik hem nog maar wat medicijnen om het eten weer op gang te helpen. Ik sluit de dag af met een heel gezellig etentje en bijkletsen met Gerda in Vlaardingen.

maandag 28 november: nou ja

Totaal geen nalast van de leverreiniging, geweldig. In de middag hoort Bas opeens dat de reorganisatie toch niet doorgaat omdat het de verwachtte bezuigingen niet oplevert. Nou ja, hebben we daarvoor 2 weken in de stress gezeten? En heeft Bas nu wel of niet een baan? Morgen eindelijk het gesprek met de hoge baas.  's Avonds lopen we een rondje, voor het eerst sinds een tijd, het gaat nu beter met mijn knie maar halverwege begint de pijn toch weer behoorlijk op te spelen, het is nog steeds niet goed. Squaten kan ik ook nog niet, er klinkt bij iedere squat een harde krak in mijn knie. In bed ben ik nog steeds echt ontzettend boos over alle stress voor niets, wat een waardeloos management en vooral die baas. Morgen maar even de mattenklopper opzoeken om wat kwijt te raken / slaan -).

zondag 27 november: het werkt

Half negen word ik wakker door Bas. We wachten nog een half uurtje voordat we ons volgende glas bitterzout nemen. We voelen ons allebei goed en hebben goed geslapen. De rest van de ochtend gaan we regelmatig naar de WC, en zowaar! Groene knikkertjes (en witte). Bij Bas meer dan bij mij, en bij mij pas vanaf de 2e keer, maar het werkt dus. We hebben nergens last van en gaan lekker boompjes snoeien in de tuin (met af en toe een bezoekje aan de WC en ons laatste glas bitterzout). De storm- en regendag valt enorm mee, als het zonnetje doorkomt is zelfs lekker warm. Een onverwachte plensbui op het moment dat we eindelijk weer wat mogen drinken komt goed uit. De rest van de dag blijven er knikkertjes komen, dus nu maar hopen dat onze levers aardig zijn opgeschoond! Het is enorm meegevallen allemaal, dus dit kunnen we over een paar weken nog wel een keertje doen.

zaterdag 26 november: dan eindelijk

Na al die maanden gaan we vandaag dan eindelijk de leverreiniging doen die Harriet van de Total Health Clinic ons al eerder had aangeraden. We hebben de hele week braaf nier-/blaasthee gedronken maar niet zo veel appelsap gedronken (ondanks de emmers -veel rottende- appels in de schuur). Eerst nog even naar de kerstmarkt waar mama staat met haar schilderijen, dan snel wat eten want daarna is het niets meer eten en drinken tot in de avond. Om 8 uur nemen we het eerste glas bitterzout, volgens Bas is het net tonic, vooruit dan maar. We hebben kaartjes voor de Tunes, dus daar zitten we dan in de pauze met onze thermoskan om ons 2e glas bitterzout te nemen. Ik krijg wel wat buikkramp en ben blij als we thuis zijn. Ondanks de bitterzout komt er nog niets uit, dus maken we ons olijfolie/grapefruitsap mixje dat er met de pillen verrassend gemakkelijk in gaat (smaakt gewoon naar grapefruitsap!). Die pillen vond ik altijd een wat eng idee maar tot nu toe valt het reuze mee. Dan snel liggen en 20 minuten stilliggen op je rug en in slaap vallen. Dat lukt me niet zo makkelijk, dus na 3 kwarter draai ik me dan toch maar op mijn zij en val snel in slaap.

vrijdag 25 november: lekker badderen

Anja blijkt ziek te zijn en komt niet eten, dus we besluiten naar de sauna te gaan. De laatste keer dat ik hier was had ik nog lange haren. Maar we badderen lekker, de sauna is me eerst te veel maar als ik (blijkbaar) wat rustiger wordt gaat het beter. Bas zijn handdoek verdwijnt maar duikt eind van de avond weer op, het sleuteltje is ook even kwijt, maar duikt ook weer op. Er zit duidelijk "wat" stress in ons systeem.

woensdag 23 november: lekker bezig

Ik ben lekker aan het oefenen deze week hoewel het altijd nog meer kan. Het voelt net als met een tandarts, de controle komt eraan dus even extra mijn best doen, ongelofelijk wat stom he zoals een mens in elkaar kan steken. De pijn wordt wel minder maar is nog niet helemaal weg. Ik heb ook China ingeschakeld en ze sturen allemaal extra Qi. Vandaag nog een leuk uitje, eindelijk weer eens bijpraten met Peter, het wordt uiteindelijk bij de Meern als compromis in het reizen. Hij vraagt zich of of het karma is dat wij zoveel shit meemaken, wat ik daarvan denk? Ik had het eigenlijk nog net zo bekeken, maar ja we krijgen wel aardig wat over ons heen, ik weet ook niet meer waar het goed voor is, als er een bedoeling achter zit zou die dan zo langzamerhand nog niet bewezen zijn? Of zijn we zo hardleers in iets? Of gewoon domme pech? Verder is het leuk dat Sinterklaas is aangekomen en iedere dag voor elk van ons een klein kadootje brengt -). De baan van Bas blijft ons bezig houden, zijn hoge baas heeft eindelijk teruggebeld na herhaalde oproepen, maar een afspraak kan pas volgende week. Ik wissel tusen vertrouwen en boosheid en zorg, wetend dat de laatste 2 niet goed zijn voor mijn gezondheid, wat me dan nog bozer maakt op die k..baas van Bas, en merk aan Bas hetzelfde. 

zondag 20 november: paatjes

Vandaag wordt het kerkelijk jaar afgesloten en zowel mama als wij hebben een uitnodiging gehad om naar de kerk te komen voor het aflezen van de overledenen van dit jaar. Gelukkig gaat Mieke met mama mee dus gaan wij naar de kerk voor de vader van Bas. Ik had me er niet zo veel van voorgesteld maar bijna de hele dienst lopen de tranen over mijn wangen. Aan het eind van de dienst mogen we een steen meenemen waar de naam pa op staat. We nemen nog een lege steen mee (was voor de mensen die ook zijn overleden maar niet hier genoemd waren) voor mijn vader. Dan gaan we naar het graf van pa, later rijden we via de begraafplaats waar de urn van mijn vader staat naar de verjaardag van Sanna, waar we de steen aan mama geven. Ook zij en Mieke hadden een heel mooie dienst, die begon met hun trouwtekst(!), en er zijn heel mooie gedichten gelezen:

De gestorvene:
zevenmaal om de aarde te gaan
als het zou moeten op handen en voeten
zevenmaal, om die éne te groeten
die daar lachtend te wachten zou staan
zevenmaal om de aarde te gaan.

zevenmaal over de zeeën te gaan
schraal in de kleren, wat zou het mij deren
kon uit de dood die éne doen keren
zevenmaal over de zeeën te gaan
zevenmaal, om met z'n tweeën te staan.
Ida Gerhardt

ik blijf altijd aan je denken
hoe je liep en hoe je lachte, hoe je keek
ook je naam blijft altijd bij me
want van jou is er geen tweede.
en door steeds je naam te noemen
zal ik jou nooit meer vergeten
zul je niet voorgoed verdwijnen
ook al krijg ik nooit meer antwoord
mijn gedachten laten jou niet in de steek

ik blijf altijd aan je denken
hoe je liep en hoe je lachte, hoe je keek
ook je naam blijft altijd bij me
want van jou is er geen tweede
uit : Als vlinders spreken konden,
         korendag 4 oktober 2003

vrijdag 18 november: niet te geloven

Bas heeft zijn tussentijdse beoordeling. Die beoordeling slaat nergens op. In combinatie met het feit dat zijn baas vorige week zo maar had gevraagd hoe momenteel de thuissituatie is, terwijl hij het hele jaar nog niet een keer heeft gevraagd hoe het met Bas of mij is (noch op enig andere wijze ook maar een piezeltje steun heeft gegeven), telt Bas 1+1 op en vraagt of dit te maken heeft met de reorganisatie. En inderdaad, in de komende reorganisatie waar van 3 naar 2 regio's wordt gegaan valt Bas buiten de boot. Ondanks dat hij de enige regio heeft die goede cijfers heeft en goed draait... We zijn perplex. Afgezien van de goede resultaten van zijn regio, heeft Bas dit jaar nog wel eens gegrapt: mij ontslaan ze niet, ik ben veel te zielig... Niet dus. Tja als de baas je niet zo mag... Niet te geloven zeg. Bas is verrassend rustig, we gaan er maar van uit dat waar 1 deur dicht gaat er 1000 mooiere open gaan, maar stress geeft het wel, onzekerheid over de toekomst en vooral financieel. Niet goed voor me, dus kalm blijven en vertrouwen dat er iets heel leuks komt. Als er geen andere baan te vinden is gaan we eindelijk op wereldreis en is er daarna alle tijd om de boerderij op te knappen! -) Eerst naar eens uit eten met Helen en Marcel, een etentje dat al jaren terug was gepland, waar wat kinderen tussen kwamen, maar nu toch gelukt. 's Avonds in bed echt last van mijn lever, tijd om flink oefeningen te gaan doen!

donderdag 17 november: uit

Allemaal leuke afspraken deze week, vandaag een heerlijk dagje uit met Nienke, we zitten lang in het cafe vanwege de kou en omdat Nienke ook gepakt wordt door het stamboomidee - en haar stamboomdingen heel makkelijk via internet en mijn telefoon te vinden zijn. 's Avonds in bed last van mijn lever, potverdorie, had ik niet op gerekend. Maak me meteen weer flink zorgen maar weet dat ik gewoon weer flink aan de bak moet met de oefeningen. Ik heb de afgelopen 2 weken dan ook amper geoefend vanwege de blessure, met mijn knie kan ik squaten en staan vergeten, maar zelfs de level 1 deed zeer aan mijn gezicht als ik met mijn hoofd naar beneden ging. Maar ondertussen kan ik makkelijk weer van alles doen.  

weekend 12-13 november: yes

Hoe dan ook we maken dit weekend een duikje, nog een klein korstje, mijn knie voel ik wel omdat het pak er tegen aan drukt, maar heerlijk om weer even in het water te liggen, het water wordt wel koud. Verder wordt er weer hard gewerkt aan ramen en tuin en ik plant de bollen.

vrijdag 11 november: arme Wammes

Hoewel we net zijn geweest voor de vaccinaties en zijn tanden toen nog meevielen, is Wammes deze week toch gestopt met eten en krijgt vandaag de operatie om zijn tanden weer af te slijpen. Best wel snel naar de volgende keer helaas, hopelijk blijft het nu een tijdje goed. 's Avonds lekker op bezoek in Vlaardingne, mijn knie is nog te pijnlijk voor de strakke broek die ik heb aangetrokken, mijn polsen kan ik nog niet op steunen, en bijna alle korstjes eraf, ik vind het best wel duren!

maandag 7 november: plafonnetje

Het is maandagavond en ondanks dat het beter met mij gaat en het te vroeg donker wordt om in de tuin te werken, blijft Rene trouw komen. Vanavond wordt eindelijk het foeilelijke plafond in mijn kamertje eruit gesloopt, terwijl ik nog wat met de schilderkwast rondloop. De klus is zwaarder dan ik had gedacht maar ze krijgen het af, betekent wel weer heel veel werk erbij maar voorlopig is het al een stuk beter, eindelijk, geweldig!