2e serie taxus

woensdag 15 februari: meer kurkuma!

Ik heb duidelijk een opsteker gekregen van de goede uitslag van gister, heb er zin in en meer energie Vandaag eerst mijn eerste vioolles weer, leuk hoor (ondanks mijn lamme arm na een beetje oefenen)! Verder begonnen met inhoud over voeding en supplementen toe te voegen aan deze website, het wordt steeds mooier, en kan ik eindelijk meer van mijn kennis en ervaring kwijt. Tenslotte zou ik er graag een boekje van maken maar dan wel ook met inhoud en niet alleen maar mijn verhaal. Op zoek naar extra artikelen om mijn verhaal te ondersteunen ontdek ik dat de kurkuma die ik slik voor zijn anti-kanker effect, ook het effect van taxol op diverse manieren versterkt (diverse wetenschappelijke studies!). Wow, wist ik niet! Ik stop iedere keer een paar dagen met alle supplementen rond de kuur en de dagen er direct na, maar dat wordt dus kurkuma doorslikken vanaf nu. Suf he dat dat niet bekend is hier bij de artsen in het ziekenhuis? Des te meer daar ik ook weer veel stoffen vind die juist niet in combi met chemo of de door mij vorig jaar geslikte Arimidex mogen worden gebruikt, dat vind ik nog belangrijker dat ze dat zouden melden in het ziekenhuis. Volgende keer toch melden bij de arts? Misschien nog eens doorzoeken of ik niet iets moois kan vinden over chocola... :-).

dinsdag 14 februari: eindelijk weer eens goed nieuws

Het gaat redelijk met Bas, hij heeft goed geslapen, als we op weg gaan naar het ziekenhuis. Ik ben niet al te zenuwachtig, het voelt nog steeds een beetje hetzelfde dus ik verwacht stabiel of, omdat vorige keer een van de tumormarkers al was gedaald, iets beter. Maar ik weet natuurlijk dat het zo maar een slechte uitslag kan zijn, en heb nog wel ook steeds pijn links. Het nieuws is echter goed, de tumor is uit elkaar aan het vallen in 3 losse stukken, het lijkt wel of ie oplost, dat heb ik nog niet meegemaakt! Na de complete kuur vorig jaar was de tumor iets kleiner geworden, dit is veel beter. Net als China afgelopen september is ook dit weer een echte doorbraak. Ook zijn nu alle tumormarkers iets gedaald en is het vocht rond de lever minder geworden. Mmmm toch is mijn buik veel dikker geworden, moet dan toch de chocola zijn :-). Blijkbaar werkt alles nu goed mee, de taxus, de oefeningen, de kurkuma, kaneel, vitamine D, probiotica, gebroken lijnzaad, alle goede wensen van iedereen... zo wordt het nog eens wat. Wel zijn de witte bloedcellen extreem laag, ze gaat vanaf nu iedere week prikken en eventueel wordt een kuur dan uitgesteld. Verder valt daar niets te doen, Neulasta zoals vorig jaar gaat niet omdat ik geen 3 weken rust heb. Dat uitstellen klinkt niet goed, vind het al erg genoeg dat dit een half jaar duurt, dus kom op witte bloedcelletjes die er nog zijn, standhouden! Dat wordt dus nu echt wegblijven van alles en iedereen, saai! Superblij gaan we naar Maria voor de qigong, het wordt een heerlijke sway sessie. Omdat Bas te veel pijn heeft en niet kan kwauwen wordt het geen Valentijnsdiner maar gaan we ons overheerlijke mulligatawny soepje maken. 

maandag 13 februari: een gevallen man

Bas zou de hele middag en avond op een werkuitje zijn maar belt me om 16 u met een minder bericht: hij is gevallen met schaatsen en is met een hoofdwond onderweg. Ik bel de dokter en de assistente vind dat hij maar naar de huisartsenpost moet gaan want de dokter gaat net visite rijden. Als hij daar aankomt moet hij echter buiten blijven wachten tot het 17 uur is, lekker. Dus op naar de SEH, waar ze de wond dichtplakken en constateren dat hij zijn oogkas heeft gebroken. En omdat hij niet eerst naar de huisarts is gegaan moet hij € 220,- betalen. Huisarts bedankt... Gelukkig komt hij zonder problemen thuis met een klein oogje tussen de zwelling en blauwe plek en zwaluwstaartjes in. Om de haverklap een bloedneus, pijn, mag hij ook eens patient zijn en verwend worden.

zondag 12 februari

Lekker weekend gehad, feest gevierd, in de tuin wat gewerkt, de paddenpoel van sneeuw en uitstekend riet ontdaan. We hebben nu een mooi ijsbaantje voor de vogels gecreeerd. Bas merkte nog op, dat sinds ik die hormoonpillen niet meer slik, ik helemaal niet meer last heb van die erge stijfheid, en dat klopt! Tijdens die kuur moets ik als een oud dametje op gang komen als ik even had gezeten, en dat is volledig weg. Zo zie je maar, een mens vergeet dat soort dingetjes gelukkig snel. Toen we zaterdag thuis kwamen ging er net een sperwer met onze merel vandoor, dat is wel heel sneu, hij zat de laatste weken al zo mooi te zingen boven in de boom. Het is natuurlijk allemaal natuur maar kunnen die roofvogels zich niet tot de muizen en padden beperken? Snappen we wel dat we  relatief zo weinig vogeltjes zien. Blij dat het minder koud gaat worden, ons hout is op en ik wil weer groen zien!

vrijdag 10 februari

Mama is jarig, vorig jaar kwam ik op deze dag uit het ziekenhuis. Dat doe ik dit jaar in ieder geval een stuk beter! Omdat ik gister zo down was stelt Bas voor er even lekker uit te gaan, een cabaratiere heeft vanavond een try out in het Walhalla. Omdat het een klein theater is durf ik het risico wel te nemen, maar het blijkt helemaal vol te zitten. Gelukkig zit er niemand echt te hoesten of zo, het is een gezellige avond en weer in veel beter humeur kunnen we aan het weekend beginnen.

donderdag 9 februari: bokkepruik

Het is weer een gezellige week met bezoek. Vandaag is Nienke er en ze gaat mee als we naar de pruikenwinkel gaan. Ik zit vol ongeduld te wachten op de pruik van vorige week in een goede kleur, maar die komt niet. Blijkt die pruik die ik vorige week het leukst vond te zijn verkocht en omdat het een oud model was is tie verder niet meer te krijgen. Weer een deja vu ten opzicht van vorig jaar, misschien zou ik een andere winkel moeten uitzoeken. Ik pas weer van alles maar word nergens echt blij van, ondanks mijn enthousiaste publiek over een superkorte heel erg witblonde pruik (hoe verzinnen ze het!). Ik word er zelfs een beetje verdrietig van en de tranen zitten hoog. Zonder pruik vertrek ik uiteindelijk, volgende week een nieuw stapel pruiken uitproberen in het genre kort en donkerblond, maar heb er momenteel niet veel hoop op. Een pittige qigongsessie in de avond maar ik ben nog steeds wat down en moe als we naar bed gaan.

dinsdag 7 februari: geprik

Vandaag de eerste scan om te kijken of de chemo aanslaat. In het ziekenhuis kijken ze me verbaasd aan wat ik kom doen en blijkt dat, ondanks dat ik het afgelopen donderdag nog gechecked heb, ik toch niet op lijst sta. Het is druk maar er is toch nog een stoeltje om het slangetje aan te prikken en meteen ook maar bloed te prikken. Ik blijk op een kamer te zitten met allemaal dames met borstkanker die er vandaag voor het eerst zijn voor hun eerste chemo. Het is een dolle boel en iedereen is berepositief. Ik houd mijn mond maar om de pret niet te drukken, maar merk daardoor ook dat ik toch nog steeds wel wat aan mijn eigen vertrouwen kan werken. De scan is weer keurig op tijd en daarna ga ik voor een acupunctuurbehandeling er vlak bij, had via internet een bon met korting gekocht voor een aantal keer. Vond die 2 acupunctuursessies die ik jaren terug heb gehad heerlijk dus wilde het wel weer eens proberen, en nu ook ter ondersteuning. Ben veel te vroeg maar zit warm binnen dus geen probleem. Als de dame eindelijk komt eerst een intake-gesprek, blijkt ze liever wat anders te doen, ademsessie, emotionele reinigingsprocessen etc. Ik heb dat allemaal al wel eens gedaan en heb daar niet zo'n zin in, moet ook wel even omschakelen. Uiteindelijk krijg ik dan toch een mini-acupunctuursessie ter ontspanning, met de afspraak volgende keer dan toch haar ding eens te proberen, tenslotte wil ik beter worden dus alles maar proberen. 

zondag 5 februari

Nol is jarig en viert zijn verjaardag zoals gewoonlijk laat in demiddag, maar omdat ik mensen mijd mogen wij dan eerder komen. We zijn er rond lunchtijd en maken daarna nog een kort wandelingetje door het sprookjeswiite landschap. Dan snel naar huis want we krijgen bezoek en het diner is nog niet helemaal klaar! Lekker dagje zo (en lekker gegeten, we hebben ons aan een paprikasoepje gewaagd en dat is goed bevallen).
 

zaterdag 4 februari: winterwerk

Ik begin de ochtend met sneeuwruimen zodat Bas weer kan parkeren en het geen ijsbaan wordt voor het huis. Al snel sta ik te puffen en ik stop omdat ik flink last krijg van mijn arm. Het is toch grappig hoe dat bij bepaalde bewegingen heel snel en soms helemaal niet opspeelt. Voorlopig is de weg schoon en Bas doet later de oprit zodat ik er van de week ook nog uit kan. Ik verwen de vogels en bestudeer beestensporen in de sneeuw, ik volg het hazenspoor en jawel ik stuit bovenop de haas die in het riet zat weggedoken... ik leg maar een worteltje voor hem neer.

vrijdag 3 februari: gloeilampje

Ik maakte me een beetje zorgen omdat de koorts iedere day after hoger werd, maar vandaag valt het mee en gloei ik gewoon lekker de dag door.

Kan zelfs nog even snel naar de winkel om wat eten te halen voordat de sneeuwbui losbarst en het snel een witte werled wordt.

donderdag 2 februari: en dat is dan 1/3

Drukke dag vandaag. We zijn niet bijzonder vroeg in het ziekenhuis maar toch de eerste van de dag, dus dat gaat snel en voorspoedig lopen. Het interviewtje wordt meteen gedaan omdat het er vorige keer niet van kwam en dat is maar goed ook want het wordt wel weer druk dus dat was mooi gepland. Daarna gordijntjes ophalen, wat eten en dan naar de pruikenwinkel (o pardon, haarwerk!). Ik ben echt van plan nu een pruik te nemen met middellang haar en in mijn eigen honingblonde kleur. Pauline keek gister al wat zuinig toen ik dat zei en terecht, want als ik na wat gezeur (ze komt eerst alleen met donkere aan) dan eindelijk een blonde op mijn hoofd heb wordt het wel een heel flets plaatje. Ten overvloede zegt de dame nog, tja en met die diepgezonken en troebele ogen... Ja dank u wel hoor! Nu heb ik wel net de chemo binnen en van de verpleegsters in het ziekenhuis heb ik ook wel eens gehoord dat ze dat aan de ogen zien, dus vooruit dan maar. Uiteindelijk heb ik een hele korte, donkere pruik op die toch echt heel leuk staat! De dame gaat rond dat model er nog wat bijbestellen in verschillende kleurtjes en dan kan ik volgende week definitief kiezen. Dan nog naar de winkel, snel eten en vervolgens naar de qigong en dan is het toch echt wel genoeg voor vandaag. 

woensdag 1 februari

Het is een supergezellige week deze week vergeleken met de stilte van de afgelopen weken. Vandaag komt Pauline en we trotseren de snijdende kou om thee te drinken bij de Buytenhof. We worden onthaald met warme appelpunch en die neem ik dan meteen maar voor ons mee voor de komende dagen.

dinsdag 31 januari: Roparun

Na een heel fijne lunch bij Marianne word ik gebeld door de Stichting Roparun, we mogen in maart een paar dagen in een huisje van de stichting om bij te komen. Geweldig! Met de lootjes hebben we nog nooit wat gewonnen maar dit is veel leuker. Voor het eerst sinds de 2e operatie in 2009 pak ik mijn toen net gekochte viool er weer eens bij. Maar die paar lesjes van toen zijn ver weggezakt, ik krijg het ding niet eens gestemd, prompt springt er een snaar en pak 'm met een nu al lamme arm maar weer in.

maandag 30 januari: kacheltje

Vandaag wordt na een jaar eindelijk ons kacheltje aangesloten, en dat precies zo aan het begin van zo'n koudeperiode, lekker. Ik krijg 'm nog zelf aan ook, maar na een uur lekker branden ben ik bijna door mijn houtjes heen en is de temperatuur wel van 14 naar 14,8 'C gestegen... Toch heb ik al niet meer zo;n problemen met de kou als gister en kijk zelfs uit naar een rondje schaatsen... De psychologe belt nog een keer zoals ze eens in de zoveel maanden heeft gedaan het afgelopen jaar, had dit nieuws ook niet verwacht, maar aangezien we er goed mee omgaan wordt de DBC toch afgesloten, is ook prima. Nog maar eens wat houtjes halen... 

zondag 29 januari: alleen

Het is een bijzonder weekend, vorig jaar was de begrafenis van pa en verdween ik op zondag het ziekenhuis in, vandaag wordt de verjaardag van ma gevierd. Gister zijn we in de tuin bezig geweest en hebben we een rondje grienden gedaan (net zoals vorig jaar rond deze tijd, alles is zo'n deja-vu!), vandaag vanwege mijn weinige witte bloedcelletjes maar thuis gebleven want er zijn wat gasten verkouden en hoe dan ook is het in zo'n tehuis vragen om problemen. Dat is dus bereongezellig zo'n paar maanden isolement, als er maar snel weer wat mensen kunnen langskomen! Voorlopig maak ik een hoop adminstratieve dingetjes af en nodig per mail een hoop mensen uit voor etentjes, eens kijken of dat werkt. Ik heb enorm zere keel vandaag, heb het koud, heb zo geen zin in die koudegolf en kou in huis, ik wil zomer! Hoop maar dat ik zelf niet ziek word en dat het een bij-effect van de chemo is, dat was vorig jaar ook een paar keer. Duimen dus en na samen een level-1 oefening, waar ik wel van op knap, met een coldrex naar bed!

vrijdag 27 januari: steeds meer bijwerkinkies

Zoals gewoonlijk koorts vandaag, maar vandaag dan ook heel behoorlijk. Gezellige lunch omdat Mar en Erik langskomen. Ofschoon de bijwerkingen nog altijd behoorlijk meevallen, zeker vergeleken met vorig jaar, heb ik in 24 uur toch al weer een aardig lijstje: droge mond/dorst, koorts, duizelig bij opstaan, eetbuien, slaapproblemen, last van maagzuur en zere keel, winderigheid en verstopping. Ondertussen hebben we al onze vrienden al gebeld en gemaild of er iemand wil komen dit weekend, maar iedereen is druk of verkouden/ziek/zwak/misselijk, dus lekker saaie boel zo.

donderdag 26 januari: chemo 2.2

Het loopt weer redelijk vandaag ondanks de drukte, alles bezet en veel mensen voor de eerste keer, ze vinden het vervelend dat ze niet eens toekomen aan een praatje en het invullen van de lastmeter, maar ik heb toch niets bijzonders. De man naast me krijgt een pittige anti-reactie en wordt afgevoerd naar een bedje. Een man vol tattoos aan de overkant is ook voor het eerst en alleen en snapt het niet zo allemaal. Samen wordt met hem de lastmeter ingevuld. Als de verpleegster vraagt of hij met eigen woorden kan vertellen waarom hij hier vandaag is zegt hij: "Om beter te worden". Dat vind ik zo mooi, en ook realiseer ik me dan dat ik dat zelf niet zou hebben geantwoord, meer iets van: omdat ik kanker heb of zo. Dus wake-up call en tijd om mezelf weer even te herprogrammeren! Dit keer met lunch en zonder Marianne, daarna thuis even een uurtje rusten want in de avond een pittige qigong sessie bij Maria. Kan wel wat qi gebruiken want voel me aardig moe de laatste tijd, maar zou ook wel wat meer oefeningen kunnen doen. Dat alle qi maar goed mag helpen bij de boom! Heb af en toe niet het idee dat de taxus veel doet maar probeer dat onmiddellijk uit mijn hoofd te zetten, dat alles maar op de eigen manier werk doet!

woensdag 25 januari: uitjes

Ik heb een aardig druk weekje, gister met mama op stap, nu naar Marianne om een stuk met de hond door het park te wandelen. Eindelijk weer eens een flink stuk wandelen, goed voor me. Het gaat allemaal nog steeds heel aardig, heb alleen heel veel last van mijn hoofd. Er zitten toch nog wel heel veel stoppels, die zijn als scheermesjes, en ik krijg er ook veel uitslag. Wordt tijd voor een zonnetje op mijn blote bolletje...

zaterdag 21 januari: even klaar

In de ochtend verf ik nu maar eens een deur, en uiteindelijk doen we de hele bedstee en de plinten ipv de plantjes wat we eigenlijk van plan waren. Het huis wordt iedere keer weer mooier, maar 's avonds ben ik echt op, misschien toch wat te veel gedaan deze week...

vrijdag 20 januari: gloei gloei

Zoals gewoonlijk wordt dit een koortsdagje dus ik houd me lekker rustig - geen geverf vandaag.

donderdag 19 januari: serie 2

De ochtend gebruik ik om nog maar een stukje plafond te schilderen, want het derde ziekenhuisbezoek van deze week is pas om 13:30 u. In het ziekenhuis gaat het vandaag lekker snel, en Marianne komt langs dus het is gezellig en alles loopt lekker door, bijna geen tijd om te visualiseren. Daarna nog even langs de Kwantum om eindelijk eens vitrage te bestellen want ze hebben een aanbieding (het wordt even goed best prijzig) en zo hebben we dan een aardig druk dagje!